ang pagharap sa mga problema ay pagpapakita ng katatagang harapin ang lahat ng pagsubok sa buhay. ako'y lubos na humahanga karanasang ito sapagkat ito'y isa lamang sa mga pangyayaring makapagbibigay pa ng inspirasyon sa lahat.
Aking tatanawin sa dalwang magkaibang bahagi ang kwentong ito. Isang kahanga hanga na paninindigan ang nanatili sa tampok na tauhan at nagawa niyang isugal ang kakarampot na salapi na meron ito sa pagbabakasakali na maiaahon nito ito sa kahirapan. Tunay nga. Ngunit (bilang ikalawang bahagi) hindi natapos ang kahirapang nararanasan nito sapagakat ang paglayo sa kanya ng kanyang pamuilya ay isa sa maaaring pinakamalaking dagok nito sa buhay. Si Pinocchio ay napaparusahan sa kaniyang pagsisinungaling at tunay ngang ang mabuting gawa ay aani ng mabuting resulta. Minsan wala sa kinita ang saya sa buhay ngunit sa kung paano mo ito kinikita.
Naranasan ko nang maimbinta sa seminar na nabanggit sa kwento. Ngunit dahil nagmamadali ako nang mga oras na iyon, at hindi pwedeng lumabas kapag nakapasok ka na sa loob, nagkaroon ako ng "bad impression" sa Networking.
Kahit anong mangyari, hindi pa rin mapapalitan ng pansamantalang kaligayahan at ng pera ang pagmamahal ng ating pamilya. Mas mabuting kahit walang pera ay sama-sama at masaya pa rin kayong pamilya. Kesa naman nasa iyo nga ang lahat ng pera, pero iniwan ka na ng iyong pamilya. Hindi ka mamahalin ng pera. Kahit anong gawin mo ay hindi yan mananatiling iyo. May oras na mawawala yan sayo. Hindi mo madadala ang pera hanggang sa kamatayan. Pero ang pagmamahal ng iyong pamilya, kahit nasaan ka man, mananatili yang buhay sa iyong puso pati na rin sa mga mahal mo sa buhay. Kahit hanggang kamatayan, hindi ka nila malilimutan kailanman. Eh ang pera? Minamahal ng tao at mas binibigyang halaga kesa sa tunay na pagmamahal. Ang pagmamahal ng pamilya.
"Ang hindi lumilingon sa pinanggalingan ay hindi makakarating sa paroroonan." Dapat ay manatili lang tayong mapagkumbaba kung tayo ay nakakaraos o mas nakakaangat sa iba. "ANG NAGPAPAKATAAS AY IBINABABA, AT ANG NAGPAPAKABABA AY ITINATAAS". :)
Natunghayan ko sa kwentong ito ang istorya ng marami sa kapwa Pilipino natin ngayon. Marami sa ating bansa ngayon ang mga kumakapit sa patalim upang may maipantawid gutom na, sa una ay hindi naman natin sila masisisi dahil isa rin sila sa biktima ng kahirapan ng ating bansa. at kung tatanungin ay wala namang gustong maging mahirap at gumawa ng masama sa kapwa dahil tayo ay mga tao rin tulad ng mga tao na nakakasalamuha natin araw araw. Isan itong masining na maikling kwento, sa bawat eksena ay naiisip ko ang imahe ng bawat karakter at daloy ng usapan. Puno ito ng mga salitang direktibo sa gustong ipahiwatig at kahinatnan ng istorya. Maganda at maayos ang pag sasagawa, hindi ako naligaw sa bawat eksenang nabasa. Masarap basahin kahit medyo mahaba dahil dinadala ako ng bawat salitang nakatitik rito sa buhay ng pangunahing karakter.
Sadyang mahirap talaga maging mahirap. Mahirap kumita ng pera sa panahon ngayon. Nakakalungkot lang din isipin na dahil sa kahirapan, maraming tao ang kumakapit sa patalim para lamangmakamit ang mga gusto nila.
Para sa akin, aanhin mo ang pera kung mawawala na ang mga taong sumusuporta at nagmamahal sayo? Hindi kayang tumbasan ng kahit anong halaga ang pamilya at kaibigan.
Hindi rin magandang gawain ang panghihikayat ng ibang tao sa maling gawain. Talamak na ngayon ang mga manloloko, dinadaan sa mga mabulaklak na pananalita. Hindi ba sila nahahabag na naargabyado nilaang ibang tao? O ganun talaga ang nagagawa ng pera? Binubulag ang isang tao para makita ang mali at tama.
Hindi dapat tayo magpasilaw sa kinang ng pera. Hindi pera ang sukatan ng yaman ng isang tao. Ang respeto at pagmamahal ng ibang tao ang tunay na kayamanan ng isang tao.
Ang maikling kwento na ito ay nakapagkintal sa aking isip ng isang mahalagang aral. Katulad ng buhay ng tauhan, siya ay galing sa labis na hirap at nagawa niyang kumapit sa patalim para lamang makaalpas sa nasabing paghihirap. Talagang maraming mambabasa ang makakaunawa sa kalagayan ng tauhan dahil sigurado akong marami sa atin ang gan’yan. Isa napakahalagang ideya ang pumukaw sa aking isip at ito ay : walang makukuhang kasiyahan sa kayamanan, lalong-lalo na kung ang yamang mayroon ka ay nanggaling lang din sa masama. Wala itong maidudulot sa atin kundi pagsisisi lang din sa huli. Mas mainam nang maging isang mahirap kaysa manloko ng kapwa upang mapaunlad lamang ang sarili. At kahit ano pa ang pagdaanan nating paghihirap, lahat ay mabuting solusyon at di lahat ng bagay ay nadadaan sa mabilisang aksyon.
maganda ang pinatunguhan dalawang konseptong lumabas sa akdang ito.una , nagustuhan ko ung konsepto na may tatag siya ng loob upang isugal ang mga natitirang bagay sa kanyang buhay ngunit ang ikalawa nama'y lubhang nagbigay ng dagok sa buhay niya.iniwan siya ng pamilya at para sa akin, ito ay parusa sa kanya dahil sa kasinungalingang ginawa.
Ang kwento ay tunay na nagpapakita nang isang tunay na buhay nang isang mahirap na marunong mangarap. Sa kwentong ito, kinakatawan nya na kayang makaahon nang tao sa kahirapan papunta sa pag-unlad na inaasam. Kaya nyang gawin ang lahat, makaraos lang ang pamilya kasama na rin ang pansariling kaligayahan. Ngunit, dadaan pa rin tayo sa oras na kahit na mali na ang paraan nang pag-unlad tayo ay magpapatuloy dahil sa takot na bumalik sa kahirapan. Kaya't marami man ang nakakaunlad, dumadami din ang mga masaamang gawain. Maganda ang kwento, kinatawan nya ang maraming tao sa bansa. May pag-asa pa :)
nagpakita ito ng buhay ng isang mahirap sa magulong lungsod na natututong kumapit sa matalim at gumawa ng masama sa kadahilanang kailangang mabuhay. Ito ang tunay na katangian ng mga irap na Pilipino, matibay,matatag at gagawin ang lahat ng paraan para mabuhay.
Marami ang naghahangad ng pag-unlad gaya nga nandito sa kwento hindi lang para sa kanya kundi para sa pamilya niya. Ngunit lagi nating pakaiisipin na maraming paraan upang makamit ito at dapat ay lagi tayong sa tama dahil hindi natin alam na baka makamit natin ang higit pa sa kaya nating isipin.
Ang pagiging mahirap ay bunga rin yan ng pagiging tamad ng isang tao. Ang bawat pamilya sa ating bansa ay naghahangad ng kaginhawahan sa buhay. Huwag natin hayaan na gumawa ng masama para lang makamit o makuha ang mga gusto natin.Maraming paraan ang pwede nating gawin para mabuhay sa pang araw-araw. Maging masipag lang tayo sa pagkamit ng ating mga gusto sa buhay at siguraduhin rin natin na hindi masama ang ginagawa mo upang ikaw ay umunlad.
Hindi naman natin masisisi ang ilang mga taong kumakapit sa patalim, magkaron lamang ng pera pangkain sa pang araw-araw nila. Pero kahit pa pa gaano kahirap ang isang tao, sana lang ay gawin nila ito sa tamang paraan.
May mga pagkakatong nagigipit ka ng kapalaran, kailangan mong kumapit sa patalim upang makaalpas dito, ngunit bilang isang mahirap na puno ng pangarap, mas masarap tamasahin ang mga bagay o yamang pinaghirapan mo o yung galing sa sarili mong pawis. Dapat nating tandaang, anumang bagay na nakuha natin sa madaling paraan ay madaling ring mawawala sa atin, subalit kung paghihirapan at pagtitiyagaan natin itong makamit ay tiyak magtatagal at magiging permanente pa ito sa atin.
Laht ng bagay ay dapat makuha at makamit sa maayos na pamamaraan , kahit na ito'y iyong paghirapan ayos lamang at least masasabi mo na pinaghirapan ko ang aking nagawa , at maipagmamalaki mo ito ng buong dignidad :)
gaano man kahirap ang isang tao,hindi dapat gumagawa ng masama,..hindi kumakapit sa patalim.. dapat harapin natin ng buong tapang ang mga pagsubok sa buhay..
Ang kaligayahan na nararamdaman ng isang pamilya ay di matutumbasan ng pera. Basta't sama-sama magiging okay ang lahat, at kahit anong problema ng pamilya ay masosolusyonan basta't may tulungan at pagkakaisa.
Kailanman ay hindi hadlang ang kahirapan upang gumawa ng masa. maraming paraan para malutas ang ating mga problema sa buhay. magtiwala lang at harapin ang mga pagsubok ng buong tapang.
Kailangan natin magsikap upang makamit ang ating mga pangarap at hindi hadlang ang kahirapan upang makamit natin ito. Ang pagsisikap natin sa ating buhay ay siyang tutulong sa atin parang sa ating magandang kinabukasan.
Di ko pa nababasa ang kwento ng "Si Super Pinocchio at ang walang Hanggang Pamana". san ko pa pweding mahanap , mabasa o Mabili kung meron man Libro nito ??
Si Romeo “Rom” Palustre Peña ay tubong Catanauan, (Bahagi ng Bondoc Peninsula) Quezon Province. Kasalukuyang kumukuha ng PhD Philippine Studies sa UP Diliman at dito rin nagtapos ng MA Filipino: Malikhaing Pagsulat. Isang nobelang tungkol sa Bondoc Peninsula ang naging tesis niya. Naging fellow sa iba't ibang writing workshop, UST National Writers’ Workshop 2008 at Ikalawang Palihang Rogelio Sicat 2009. Natanggap na rin sa Iligan Writing Workshop noong 2010 at naging fellow na rin sa IYAS Writing Workshop noong 2011. Nagtapos ng AB Filipinolohiya opsyon sa Mass Communication sa PUP. Naparangalan bilang Top University Academic Scholar ng PUP. Premyado sa Filipino Migration to Hawaii Centennial Literary Prize noong (2006) na itinaguyod ng NCCA at Commission on Filipinos Overseas. Nagwagi rin siya sa National Bookstore Writing Contest (2007) at Gawad Komisyon sa Wikang Filipino sa Sanaysay (2010 at 2012). Maaari siyang makontak sa rhoms.pen@gmail.com
22 comments:
ang pagharap sa mga problema ay pagpapakita ng katatagang harapin ang lahat ng pagsubok sa buhay.
ako'y lubos na humahanga karanasang ito sapagkat ito'y isa lamang sa mga pangyayaring makapagbibigay pa ng inspirasyon sa lahat.
Aking tatanawin sa dalwang magkaibang bahagi ang kwentong ito. Isang kahanga hanga na paninindigan ang nanatili sa tampok na tauhan at nagawa niyang isugal ang kakarampot na salapi na meron ito sa pagbabakasakali na maiaahon nito ito sa kahirapan. Tunay nga. Ngunit (bilang ikalawang bahagi) hindi natapos ang kahirapang nararanasan nito sapagakat ang paglayo sa kanya ng kanyang pamuilya ay isa sa maaaring pinakamalaking dagok nito sa buhay. Si Pinocchio ay napaparusahan sa kaniyang pagsisinungaling at tunay ngang ang mabuting gawa ay aani ng mabuting resulta. Minsan wala sa kinita ang saya sa buhay ngunit sa kung paano mo ito kinikita.
Naranasan ko nang maimbinta sa seminar na nabanggit sa kwento. Ngunit dahil nagmamadali ako nang mga oras na iyon, at hindi pwedeng lumabas kapag nakapasok ka na sa loob, nagkaroon ako ng "bad impression" sa Networking.
Kahit anong mangyari, hindi pa rin mapapalitan ng pansamantalang kaligayahan at ng pera ang pagmamahal ng ating pamilya. Mas mabuting kahit walang pera ay sama-sama at masaya pa rin kayong pamilya. Kesa naman nasa iyo nga ang lahat ng pera, pero iniwan ka na ng iyong pamilya. Hindi ka mamahalin ng pera. Kahit anong gawin mo ay hindi yan mananatiling iyo. May oras na mawawala yan sayo. Hindi mo madadala ang pera hanggang sa kamatayan. Pero ang pagmamahal ng iyong pamilya, kahit nasaan ka man, mananatili yang buhay sa iyong puso pati na rin sa mga mahal mo sa buhay. Kahit hanggang kamatayan, hindi ka nila malilimutan kailanman. Eh ang pera? Minamahal ng tao at mas binibigyang halaga kesa sa tunay na pagmamahal. Ang pagmamahal ng pamilya.
"Ang hindi lumilingon sa pinanggalingan ay hindi makakarating sa paroroonan." Dapat ay manatili lang tayong mapagkumbaba kung tayo ay nakakaraos o mas nakakaangat sa iba. "ANG NAGPAPAKATAAS AY IBINABABA, AT ANG NAGPAPAKABABA AY ITINATAAS". :)
Natunghayan ko sa kwentong ito ang istorya ng marami sa kapwa Pilipino natin ngayon. Marami sa ating bansa ngayon ang mga kumakapit sa patalim upang may maipantawid gutom na, sa una ay hindi naman natin sila masisisi dahil isa rin sila sa biktima ng kahirapan ng ating bansa. at kung tatanungin ay wala namang gustong maging mahirap at gumawa ng masama sa kapwa dahil tayo ay mga tao rin tulad ng mga tao na nakakasalamuha natin araw araw. Isan itong masining na maikling kwento, sa bawat eksena ay naiisip ko ang imahe ng bawat karakter at daloy ng usapan. Puno ito ng mga salitang direktibo sa gustong ipahiwatig at kahinatnan ng istorya. Maganda at maayos ang pag sasagawa, hindi ako naligaw sa bawat eksenang nabasa. Masarap basahin kahit medyo mahaba dahil dinadala ako ng bawat salitang nakatitik rito sa buhay ng pangunahing karakter.
Sadyang mahirap talaga maging mahirap. Mahirap kumita ng pera sa panahon ngayon. Nakakalungkot lang din isipin na dahil sa kahirapan, maraming tao ang kumakapit sa patalim para lamangmakamit ang mga gusto nila.
Para sa akin, aanhin mo ang pera kung mawawala na ang mga taong sumusuporta at nagmamahal sayo? Hindi kayang tumbasan ng kahit anong halaga ang pamilya at kaibigan.
Hindi rin magandang gawain ang panghihikayat ng ibang tao sa maling gawain. Talamak na ngayon ang mga manloloko, dinadaan sa mga mabulaklak na pananalita. Hindi ba sila nahahabag na naargabyado nilaang ibang tao? O ganun talaga ang nagagawa ng pera? Binubulag ang isang tao para makita ang mali at tama.
Hindi dapat tayo magpasilaw sa kinang ng pera. Hindi pera ang sukatan ng yaman ng isang tao. Ang respeto at pagmamahal ng ibang tao ang tunay na kayamanan ng isang tao.
Ang maikling kwento na ito ay nakapagkintal sa aking isip ng isang mahalagang aral. Katulad ng buhay ng tauhan, siya ay galing sa labis na hirap at nagawa niyang kumapit sa patalim para lamang makaalpas sa nasabing paghihirap. Talagang maraming mambabasa ang makakaunawa sa kalagayan ng tauhan dahil sigurado akong marami sa atin ang gan’yan.
Isa napakahalagang ideya ang pumukaw sa aking isip at ito ay : walang makukuhang kasiyahan sa kayamanan, lalong-lalo na kung ang yamang mayroon ka ay nanggaling lang din sa masama. Wala itong maidudulot sa atin kundi pagsisisi lang din sa huli. Mas mainam nang maging isang mahirap kaysa manloko ng kapwa upang mapaunlad lamang ang sarili. At kahit ano pa ang pagdaanan nating paghihirap, lahat ay mabuting solusyon at di lahat ng bagay ay nadadaan sa mabilisang aksyon.
"kung may tiyaga,may nilaga."
umaayon ang kasabihang ito sa kwento.
nais lamang ipabatid na kailangan ng sipag upang magtagumpay sa buhay.
maganda ang pinatunguhan dalawang konseptong lumabas sa akdang ito.una , nagustuhan ko ung konsepto na may tatag siya ng loob upang isugal ang mga natitirang bagay sa kanyang buhay ngunit ang ikalawa nama'y lubhang nagbigay ng dagok sa buhay niya.iniwan siya ng pamilya at para sa akin, ito ay parusa sa kanya dahil sa kasinungalingang ginawa.
Ang kwento ay tunay na nagpapakita nang isang tunay na buhay nang isang mahirap na marunong mangarap. Sa kwentong ito, kinakatawan nya na kayang makaahon nang tao sa kahirapan papunta sa pag-unlad na inaasam. Kaya nyang gawin ang lahat, makaraos lang ang pamilya kasama na rin ang pansariling kaligayahan. Ngunit, dadaan pa rin tayo sa oras na kahit na mali na ang paraan nang pag-unlad tayo ay magpapatuloy dahil sa takot na bumalik sa kahirapan. Kaya't marami man ang nakakaunlad, dumadami din ang mga masaamang gawain. Maganda ang kwento, kinatawan nya ang maraming tao sa bansa. May pag-asa pa :)
nagpakita ito ng buhay ng isang mahirap sa magulong lungsod na natututong kumapit sa matalim at gumawa ng masama sa kadahilanang kailangang mabuhay. Ito ang tunay na katangian ng mga irap na Pilipino, matibay,matatag at gagawin ang lahat ng paraan para mabuhay.
ang mga problema ay isa lamang sa mga nakakasagabal sa pag unlad ngunit ang pag unlad ay nakasalalay sa kung paano mo ito haharapin ^_^ mahusay :D
Marami ang naghahangad ng pag-unlad gaya nga nandito sa kwento hindi lang para sa kanya kundi para sa pamilya niya. Ngunit lagi nating pakaiisipin na maraming paraan upang makamit ito at dapat ay lagi tayong sa tama dahil hindi natin alam na baka makamit natin ang higit pa sa kaya nating isipin.
Ang pagiging mahirap ay bunga rin yan ng pagiging tamad ng isang tao. Ang bawat pamilya sa ating bansa ay naghahangad ng kaginhawahan sa buhay. Huwag natin hayaan na gumawa ng masama para lang makamit o makuha ang mga gusto natin.Maraming paraan ang pwede nating gawin para mabuhay sa pang araw-araw. Maging masipag lang tayo sa pagkamit ng ating mga gusto sa buhay at siguraduhin rin natin na hindi masama ang ginagawa mo upang ikaw ay umunlad.
-Mikhaela Andrea Calcita
BSPsychology I-4
Hindi naman natin masisisi ang ilang mga taong kumakapit sa patalim, magkaron lamang ng pera pangkain sa pang araw-araw nila. Pero kahit pa pa gaano kahirap ang isang tao, sana lang ay gawin nila ito sa tamang paraan.
May mga pagkakatong nagigipit ka ng kapalaran, kailangan mong kumapit sa patalim upang makaalpas dito, ngunit bilang isang mahirap na puno ng pangarap, mas masarap tamasahin ang mga bagay o yamang pinaghirapan mo o yung galing sa sarili mong pawis.
Dapat nating tandaang, anumang bagay na nakuha natin sa madaling paraan ay madaling ring mawawala sa atin, subalit kung paghihirapan at pagtitiyagaan natin itong makamit ay tiyak magtatagal at magiging permanente pa ito sa atin.
Laht ng bagay ay dapat makuha at makamit sa maayos na pamamaraan , kahit na ito'y iyong paghirapan ayos lamang at least masasabi mo na pinaghirapan ko ang aking nagawa , at maipagmamalaki mo ito ng buong dignidad :)
gaano man kahirap ang isang tao,hindi dapat gumagawa ng masama,..hindi kumakapit sa patalim..
dapat harapin natin ng buong tapang ang mga pagsubok sa buhay..
Ang kaligayahan na nararamdaman ng isang pamilya ay di matutumbasan ng pera. Basta't sama-sama magiging okay ang lahat, at kahit anong problema ng pamilya ay masosolusyonan basta't may tulungan at pagkakaisa.
Kailanman ay hindi hadlang ang kahirapan upang gumawa ng masa. maraming paraan para malutas ang ating mga problema sa buhay. magtiwala lang at harapin ang mga pagsubok ng buong tapang.
Tama dahil ang buhay di puro laging kasiyahan minsan ay kailanganan natin magbanat ng buto para harapin ang hamon sa buhay.
Kailangan natin magsikap upang makamit ang ating mga pangarap at hindi hadlang ang kahirapan upang makamit natin ito. Ang pagsisikap natin sa ating buhay ay siyang tutulong sa atin parang sa ating magandang kinabukasan.
Di ko pa nababasa ang kwento ng "Si Super Pinocchio at ang walang Hanggang Pamana". san ko pa pweding mahanap , mabasa o Mabili kung meron man Libro nito ??
Post a Comment